Geweld in de Gazastrook
Het geweld dat gisteren werd gepleegd in de Gazastrook is onaanvaardbaar. Het gaat hier duidelijk om buitensporig geweld tegen burgers. Met scherp schieten op betogers is verwerpelijk. Hoewel Israël de veiligheid van zijn burgers moet waarborgen, bestaan er andere middelen dan dodelijke kogels om de massa’s tegen te houden. De inwoners van Gaza aanmoedigen om de grens met Israël op illegale wijze te overschrijden en daarbij schade aan te richten, is echter evenmin goed te keuren. België dringt er bij beide partijen op aan dat ze alles in het werk stellen om te de-escaleren en verder bloedvergieten te vermijden. Wij roepen de Verenigde Naties op een internationaal onderzoek in te stellen.
Het geweld van gisteren herinnert er ons op dramatische wijze aan dat alleen een tweestatenoplossing waarbij de twee landen vreedzaam naast elkaar leven voor duurzame vrede en veiligheid kan zorgen in Israël, Palestina en de buurlanden in de regio.
Helaas raken we steeds verder verwijderd van deze oplossing, door de enorme toename van feiten gepleegd op het terrein, zoals de bouw van Israëlische nederzettingen in de Bezette Gebieden.
De eenzijdige beslissing van president Trump om Jeruzalem te erkennen als hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem over te brengen, brengt ons nog verder weg van de vrede. In december ll. heeft eerste minister Charles Michel deze beslissing duidelijk veroordeeld in het Parlement. Hij vroeg toen om dit punt te bespreken met de Europese staatshoofden en regeringsleiders.
Het wordt steeds dringender om het vredesproces in het Midden-Oosten weer op gang te brengen. Een beslissing over de status van Jeruzalem, dat idealiter de gedeelde hoofdstad van twee soevereine staten wordt, moet het resultaat zijn van onderhandelingen tussen de twee betrokken partijen. België blijft samen met zijn Europese partners alle eenzijdige acties veroordelen die indruisen tegen een onderhandelde tweestatenoplossing waarbij de twee landen in vrede, veiligheid en wederzijdse erkenning naast elkaar bestaan. Ons land zal geen enkele andere wijziging van de grenzen van 1967 erkennen, ook niet met betrekking tot Jeruzalem, dan wijzigingen waarover de partijen een akkoord hebben bereikt.
Enkel door het hervatten van de dialoog, en niet door eenzijdige acties, kan er vrede komen. Dat moet gebeuren binnen de geëigende fora, met name binnen de Verenigde Naties. Het vredesakkoord kan niet tot stand komen zonder de betrokkenheid van alle partners, waaronder de Europese Unie als eerste handelspartner van Israël en als voornaamste donor van de Palestijnse Autoriteit. De Verenigde Staten moeten hierbij worden betrokken en opnieuw de neutrale positie innemen die hebben verlaten. De tijd dringt als we willen vermijden dat de toestand steeds gevaarlijker wordt in de regio.
